Uitgebreid verslag!!

Bedankt voor jullie berichtjes allemaal! Leuk om te weten dat er zoveel mensen mijn verhalen volgen!! Zoals beloofd zou ik vandaag dus uitgebreid verslag doen dus bij deze! Het was echt in 1 woord geweldig!! We zijn maandagochtend met de bus naar Pohara vertrokken, een andere redelijk grote plaats. Dat duurde zowat de hele dag voor een rit van 200 km, maar ja!! De volgende dag vanuit daar weer met de bus naar Nayapul, dat is een bergdorpje. Dat was echt levensgevaarlijk!! In zo'n oude gare bus de berg op, langs hele diepe afgronden!! Daar kun je maar beter niet over nadenken!!! Toen zijn we om 09.30 uur al begonnen met trekken. We zijn toen van 1000 m naar 1577 m getrokken dus dat was nog te doen!! 's Avonds in een heel primitief hutje overnacht, waar ze ook alleen maar hurkwc's hebben!! Lekker!!! Woensdag weer om 07.00 uur vertrokken!! Ja uitslapen is er niet bij! Toen zijn we dus van 1577 m naar 3000 m getrokken. Dat was echt zo ongeloflijk zwaar. Om 2 uur 's middags waren we er ook al, dus 1500 m stijgen in slechts 7 uur!! Maar het was het echt waard!! Wat een uitzichten zeg! En ook de mensen zijn hier ongelooflijk! Zij leven dus echt in berghutjes en ploegen rijstvelden om met koeien, zoals het hier zo'n 500 jaar geleden gebeurde. 's Nachts weer in een theehuis overnacht (zo heet dat hier). Dit keer iets minder primitief dan de dag ervoor! En het was koud, echt niet normaal! De volgende dag om half 5 opgestaan zodat we de sunrise bij Poon Hill konden zien. Daar zijn die foto's van Petri gemaakt. Toen moesten we dus om kwart voor 5 al 250 m de bergen in gaan trekken, want Poon Hill ligt op 3250 m. Ik dacht dat ik het niet zou halen. Het was ook rond de 0 graden, nauwelijks geslapen en niets gegeten, ik moest bijna geranimeerd worden toen ik boven was! Maar dat was echt gaaf zeg!! Toen om half 7 weer naar beneden voor een ontbijtje en toen zijn we om 8 uur ook weer vertrokken. Die dag was het grootste deel bergaf, maar dan wel 8 uur lang. We kwamen pas om 4 uur 's middags aan. En dat afdalen doet pas echt pijn aan je voeten en knieen zeg!! Veel erger dan klimmen! Gisteren was alweer onze laatste dag. Toen hoefde we nog maar 5 uurtjes te dalen en met de bus weer terug naar de bewoonde wereld!! Die terugreis met de bus was zo mogelijk nog gevaarlijker dan op de heenweg. Nu gingen we dus bergaf en met een noodgang omlaag!! Petri zat aan de zijkant en daar zat dus geen raam in de bus! Dus elke keer zo'n haarspeldbocht hing ze er half uit. En ook dus weer langs hele diepe afgronden!! Maar we leven nog! 's Avonds nog met onze gids gaan uit eten en Nepalees danzen gezien. Ook wel leuk! Vanochtend weer terug naar Kathmandu gevlogen, maar dat viel eigenlijk wel mee. Ik had dat veel enger vewacht omdat het echt zo'n minivliegtuigje was. Maar het was goed te doen. Nu moet ik weer stoppen want we gaan uit eten met Frank en Evelien, 2 geneeskundestudenten uit ons jaar die we toevallig tegen kwamen vanmiddag!! Ongelooflijk he!!
Sorry dat het verhaal zo lang is, maar ik had zelfs nog veel meer kunnen vertellen!!!
xxx